چشمای تو

 

دوروغ نگو من بچه نیستم دیگه
بازیم نده بازیچه نیستم دیگه
باهام بمون اشکامو باور بکن
زندگیمواز این سیاهتر نکن

 

دیگه بهم نگو عشق تو پاکه
که دلت عاشقه برام هلاکه

 

 

خونه ی قلب من بیتو چه سرده
اگه تو نباشی یه دنیا درده
یه خسته که بدست تو اسیره
بیشتر از این خوارو شکستش نکن
اون دلی که برای تو میمیره
تو دست غم زنجیرو بستش نکن

 

 

توی این خلوت شب میون پنجره ها
نقش خاکستری غم تو مونده بجا
مثه برگ پاییزی که شد از شاخه جدا
یه روزی تنگ غروب افتاده شد زیر پا

 

 

چشمای تو بادو تا چشمای من
میخواد بگن یکی اومد جای من
برو ولی یادت باشه یه روزی
گل میریزی تو جای پاهای من

 

 

وقتی رفت حاشیه درختامون طلایی بود
ماه تو آسمون بود و قحطی روشنایی بود
وقتی رفت غبار نشست رو رویاهای اطلسی
دیگه هیچکسی نشد عاشق چشمای کسی

 

 

وقتی رفت دریا دیگه به ماهیا نگاه نکرد
ماه دیگه در نیومد . ستاره ادعا نکرد
وقتی رفت . حاشیه درختامون طلایی بود
ماه تو آسمون بود و قحطی روشنایی بود

وقتی رفت پرنده های کوچه بی دونه شدن
عابرا . رفتنشو دیدن و دیوونه شدن
وقتی رفت . حاشیه درختامون طلایی بود
ماه تو آسمون بود و قحطی روشنایی بود
وقتی رفت یه قطره اشک از شهر چشماش جاری بود
همونو ازش گرفتم آخه یادگاری بود